"We kunnen de boomhut niet in"

Begin dit jaar kreeg ik een telefoontje uit België. Of ik misschien de bouwer was van de boomhut, die ze gekocht hadden. Althans, de boomhut hoorde bij de villa, waar ze zojuist waren ingetrokken. Toen dat bleek te kloppen, brak er op de achtergrond meteen een enorm gejuich los.

"Welnu, we zijn ontzettend fier met 'm, maar er is een probeempje.. We kunnen de boomhut niet in"

't Kotje in 2013

glas in lood raampje stond in de garage

ladder naar de uitkijkpost

na stormschade een nieuwe balustrade gegeven

vorige kinderen wilden gekruiste latjes. De nieuwe 'bewoners' liever rechte.

De familie had kennelijk niet in de gaten, dat het houten kistje een codeslot is. Met een code, die in zo'n 12 jaar best wel eens een paar veranderd zou kunnen zijn. Dus ging ik een week later langs. Op zich al prachtig om te zien, hoe een boomhut in de loop der jaren vergrijst, en er eigenlijk alleen maar mooier op geworden is.

4 draaiende blokjes in een wijnkistje (achter de houten lijst)

Beschilderd met schoolbordzwart

Met letters of cijfers de code krijten

Na 12 jaar een nieuwe code gegeven

Dus ik met het hele gezin de boom in richting voordeur. Het codeslot zag er nog prima uit. Al was er van cijfers of letters bijna niets meer te lezen. Maar omdat ik - als semi-professionele HoutenCodeslotenMakerEnKraker - weet hoe zo'n slot werkt, was 't vrij snel gefikst. Met een stuk krijt, dat ik had meegenomen, mochten de kinderen er een nieuwe code opschrijven. Pappa en mamma mochten natuurlijk niet kijken. En meteen nadat de blokjes in de juiste stand waren gedraaid, viel de pen door het slot en opende de deur zich - als vanouds - gehoorzaam. Met beide handen voor haar mond reageerde mamma blij verrast: "Amai..!!"

Binnen was 't keurig achtergelaten. Er lag zelfs een briefje van de vorige 'bewoners' met als slotzin: 'Heel veel plezier in uw kotje'